Een paar maanden later in oktober ging de telefoon en de vrouw van het gezin waarmee ik had gesproken, belde mij. Haar moeder, die ook ongeneeslijk ziek was, was overleden en of ik de uitvaart kon organiseren? Waarop de voormalige kerk werd gebruikt voor de uitvaart van moeder en direct een generale voor de uitvaart van de toekomstige uitvaart van de man. Deze plechtigheid van oma was voor de dochters toch een wake-up call en menig emotie kwam hierbij kijken en er werd door de dochters getwijfeld omdat oma hier al was voor gegaan. Maar ik kon ze geruststellen hoe mooi het was dat zowel oma als hun vader op deze bijzondere locatie de dienst zouden hebben, maar compleet naar eigen wens ingevuld zonder tijdsdruk.
April van dit jaar had ik met de vrouw en haar 2 zussen op zondagmiddag afgesproken voor de overdracht van de asbus van hun moeder. Na navraag over de status van de man, bleek dat alles nog stabiel was maar dat ze merkte dat aan de kleine dingen van het leven, zoals fietsen en conditie, de gezondheid achteruit ging. De asbus van moeder kreeg een mooi plekje bij de oudste zus en we namen afscheid.
2 dagen later op dinsdag in april ging de telefoon en in tranen kreeg ik de vrouw aan de lijn. Wat bleek, de man was op zijn weg terug naar huis door een motorrijder aangereden en overgebracht naar het ziekenhuis in Nijmegen waar hij zojuist gestorven was. Haar uitdrukkelijke wens was dat haar man, direct na het vrijgeven van het lichaam door de forensische arts, overgebracht werd naar de voormalige kerk. Dus die nacht hebben we het lichaam van het ziekenhuis overgebracht.
