De melding kwam van een bijzondere plek, want het betrof een chalet op een recreatiepark, waar permanente bewoning plaatsvindt. Bij binnenkomst stelde ik mij netjes voor aan de aanwezige familieleden en de schoondochter leidde mij naar de slaapkamer. Daar lag vader in zijn slaap gestorven, nog in slaaphouding, heel vredig. De schoondochter vertelde mij dat haar schoonmoeder zich geen beter afscheid kon voorstellen. Na meer dan 50 jaar samen was haar man naast haar gestorven, op zijn meest geliefde plek. Ik vroeg aan de aanwezige familieleden wie er mee wilde helpen met het wassen en aankleden van vader. Het mooie was dat iedereen zijn of haar deel op zich nam. De een assisteerde bij het verzorgen van pa, terwijl de ander zich bezig hield met het uitzoeken van de kleding. De echtgenote vroeg aan mij “moet mijn man in pak?” Daarop stelde ik de tegenvraag “Welke kleren droeg uw man het liefst? Waarop alle aanwezigen in koor riepen: “Zijn campingsmoking!”. Zo gezegd zo gedaan, vader kreeg zijn joggingpak aan.
De kinderen van de overledene hielpen vervolgens vader vanuit het bed in de gereedstaande kist. Een bijzonder moment om met zoveel armen de man naar zijn laatste rustplek te dragen.
Deze ochtend was bijzonder door zijn samenhorigheid, die met een lach en een traan afgesloten werd toen de rouwauto weg reed.